Do najświętszych tajemnic naszej wiary: Triduum Paschalnego i Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego  przygotowywaliśmy się  w czasie  40 – dniowego czasu Wielkiego Postu. Niestety ten czas nałożył się w Polsce na okres wciąż trwającej epidemii  koronawirusa, jak i również wojny na wschodzie, gdzie od 24 lutego Rosja zaatakowała Ukrainę. Mimo tak dramatycznej sytuacji staraliśmy się przygotować duchowo do przeżycia najświętszych tajemnic naszej wiary poprzez:

• modlitwę i post w środę popielcową w intencji Ukrainy – 2.III. Tegoroczna Środa Popielcowa była przeżywana w cieniu wojny w Ukrainie. Solidaryzując się z Ukraińcami, papież Franciszek zaapelował do wiernych, by rozpoczęli Wielki Post modląc się i poszcząc w intencji Ukrainy. Mówił: „Chciałbym zaapelować do wszystkich, zarówno wierzących, jak i niewierzących. Jezus nauczył nas, że na diaboliczny bezsens przemocy odpowiada się orężem Boga: modlitwą i postem”. Do apelu Franciszka przyłączył się przewodniczący polskiego Episkopatu: „W związku z prośbą Ojca Świętego Franciszka, zwracam się do Księży Biskupów oraz wszystkich wiernych, aby Środa Popielcowa była obchodzona w Kościele w Polsce jako dzień postu i modlitwy w intencji pokoju oraz solidarności z Ukrainą. Proszę, aby w każdym kościele i parafii w Polsce zanosić gorące błagania w intencji pokoju, a także w intencji Ukraińców, by Pan pokrzepił ich serca w obecnej dramatycznej sytuacji”. Zaapelował również, aby w Środę Popielcową po każdej mszy świętej zorganizowano zbiórkę ofiar do puszek, które zostaną przeznaczone na pomoc uchodźcom wojennym z Ukrainy.
• udział w rekolekcjach parafialnych – 30.III. – 3.IV. Prowadził je o. Andrzej Filip. Pochodzi on z parafii św. Marcina biskupa w Mogilnie (diecezja tarnowska). Do Kombonianów wstąpił w 2001 roku, po maturze. Pierwszym etapem formacji był postulat w Warszawie. Były to studia filozoficzne, poznawanie zgromadzenia, osoby Daniela Comboniego, apostolatu oraz wolontariatu. Drugim etapem był nowicjat we Włoszech – czas modlitwy osobistej i wspólnotowej, pracy, poznawania i pogłębiania własnego powołania, samego siebie, przygotowanie do pierwszych ślubów. Złożył je w naszej wspólnocie w Krakowie po ukończeniu nowicjatu. Kolejny etap formacji to ukończenie studiów teologicznych w Neapolu, we Włoszech oraz czas pracy apostolskiej i przygotowania do służby misyjnej. Został posłany na doświadczenie misyjne do Mozambiku, pierwszej placówki misyjnej do którego także powrócił po swoich święceniach kapłańskich, które przyjął 12 maja 2012. W Mozambiku pracował 9 lat. Obecnie od 3 lat pracuje pracuję w Domu Ojców Kombonianów w Warszawie .
• udział w nabożeństwie Gorzkich Żali; piękne, pełne refleksji rozważania pasyjne wygłosił ks. Janusz Drożdż.
• udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej;

W piątek Wielkiego Postu rozważania Drogi Krzyżowej były prowadzone przez różne grupy modlitewne naszej parafii:

1. kandydaci do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania z klasy VIII „A” (4.III.),
2. kandydaci do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania z klasy VIII „B” (11.III.),
3. kandydaci do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania z klasy VII (18.III.),
4. dzieci klas III Szkoły Podstawowej (25.III.),
5. członkinie parafialnego Oddziału Caritas (1.IV.),
6. dzieci ze Szkolnego Koła Caritas (8.IV.)
7. ministranci lektorzy (15.IV.)

• przystąpienie do Sakramentu Pokuty.

Spowiedź święta z udziałem kapłanów z innych parafii  miała miejsce w czasie rekolekcji 2 kwietnia z przerwami od godziny 15⁰⁰ – 18⁰⁰.

Wierni naszej parafii mogli także wypełniać  różne uczynki miłosierdzia poprzez udział w wielu zorganizowanych akcjach charytatywnych: przez:

1. zbiórkę do puszek w środę popielcową przeznaczoną na pomoc uchodźcom wojennym z Ukrainy. Zebrano kwotę 6827 zł, która została przekazana do Caritas Diecezji Tarnowskiej. Inne akcje w naszej parafii związane z pomocą Ukrainie to:
   • przygotowanie 9 paczek o wadze blisko 17 kg wyznaczonymi przez Caritas produktami. Zorganizowanie zbiórki darów także w szkole podstawowej.
   • akcję „Plecaczek” dla dzieci z Ukrainy.To pomoc dla nich, by wyposażyć je w małe plecaczki - z niespodzianką w środku. Była prowadzona wśród dzieci naszej szkoły Podstawowej.
2. zakup baranków wielkanocnych.

Akcja organizowana przez Caritas Diecezji Tarnowskiej. 55 tysięcy baranków z cukru i 32 tysiące świec paschalnych trafiło do parafii diecezji tarnowskiej. Pozyskane z akcji pieniądze zostaną przeznaczone na pomoc dla uchodźców i mieszkańców Ukrainy. W naszej parafii zostało zakupionych 122 baranki wielkanocne i 50 paschalików.

3. zbieranie przez dzieci klas młodszych (I – III) ofiar do papierowych skarbonek „Czas miłosierdzia” – dar Juniora dla Seniora.

1. Golgoto, Golgoto, Golgoto,

W tej ciszy przebywam wciąż rad,

W tej ciszy daleki jest świat,

Ty koisz mój ból, usuwasz mój strach,

Gdy widzę Cię Zbawco przez łzy.

To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech.

To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech.

Choć tak dawno to się stało, widziałeś mnie.

2. Golgoto, Golgoto, Golgoto,

Ja widzę Cię Zbawco mój tam,

Tak wiele masz sińców i ran.

Miłości Twej moc, zawiodła Cię tam,

Uwolnić mnie z grzechów i win.

To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech.

To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech.

Choć tak dawno to się stało, widziałeś mnie.

3. Golgoto, Golgoto, Golgoto,

Tak często wspominam ten dzień,

Golgotę i słodki jej cień.

Gdy szedłem pod krzyż

Z ciężarem mych win,

Uwolnił mnie tam Boży Syn.

To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech.

To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech.

Choć tak dawno to się stało, widziałeś mnie.

Dnia 26 marca 2022 roku, w parafii św. Krzyża i Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnowie  miała miejsce piękna uroczystość - błogosławieństwo nowych lektorów całego dekanatu Tarnów – Północ. Obrzędu tego dokonał ks. bp Leszek Leszkiewicz, który pobłogosławił lektorów dla parafii naszego dekanatu. W tym gronie było także 3 nowych lektorów z naszej parafii (wszyscy z klas VII): Piotr Sobol, Jakub Chłopek i Eryk Giża.

W wygłoszonej homilii ks. bp powiedział: „Jesteście znakiem Bożej obecności w tym świecie. Jesteście ubrani w białe alby, inaczej niż pozostali wierni w kościele. To nie jest przypadek” Przestrzegał ich przy tym przed naśladowaniem postawy faryzeusza z dzisiejszej Ewangelii, by biała alba nie była dla nich powodem myślenia, że są lepsi od innych, ale raczej w swoim życiu brali przykład z celnika, który ma świadomość swoich grzechów i przewinień. Zachęcał nowych lektorów do rachunku sumienia przed każdą posługą, obecnością przy ołtarzu, przed każdym założeniem alby. Przestrzegał przed lekceważeniem swoich grzechów, które sprawia, że oddalamy się od Boga. - Bójcie się grzechu. Umiejcie płakać nad swoimi grzechami - mówił, przekonując lektorów do regularnej spowiedzi, życia w łasce uświęcającej, radości z tego, że w nas obecny jest Pan. Prosił, by nie stawiali granic czasowych swojej posłudze czytania słowa Bożego, że to tylko na rok czy dwa, a ono będzie ich w życiu prowadzić i umacniać.

Nowym lektorom i ich rodzicom dziękował i gratulował postawy biskup, ale także dziekan dekanatu Tarnów-Północ ks. Paweł Górski.

Gratulując naszym nowym lektorom i ciesząc się ich błogosławieństwem, także i my życzymy im, aby sami czytając słowo Boże, w życiu się nim kierowali i pociągali swoim rówieśników do głębszej przyjaźni z Panem Bogiem.

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.

Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania, gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.

Polskie zwyczaje

Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem, gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją, czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). Obecnie kapłan w Niedzielę Palmową nie przywdziewa szat pokutnych, fioletowych, jak to było w zwyczaju dawniej, ale czerwone. Chrystus wkracza do świętego miasta jako Król i Pan. W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, iż kapłan idący na czele procesji wychodził przed kościół i trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, wtedy drzwi się otwierały i kapłan z wiernymi wchodził do wnętrza kościoła, aby odprawić uroczystą liturgię. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: „Witaj, krzyżu, nadziejo nasza!”.  W polskiej tradycji ludowej Niedzielę Palmową nazywano również Kwietną bądź Wierzbną. W tym dniu święcono palmy, które w tradycji chrześcijańskiej symbolizują odradzające się życie. Wykonywanie palm wielkanocnych ma bogatą tradycję. Tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z gałązek wierzby, która w symbolice Kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Obok wierzby używano także gałązek malin i porzeczek. Ścinano je w Środę Popielcową i przechowywano w naczyniu z wodą, aby puściły pąki na Niedzielę Palmową. W trzpień palmy wplatano również bukszpan, barwinek, borówkę i cis. Z palmami wielkanocnymi wiąże się wiele ludowych zwyczajów i wierzeń: poświęcona palma chroni ludzi, zwierzęta, domy. Od dawna istniał także zwyczaj połykania bazi, które to zapobiegają bólom gardła i głowy. Wierzono, że sproszkowane kotki dodawane do naparów z ziół mają moc uzdrawiającą, bazie z poświęconej palmy zmieszane z ziarnem siewnym podłożone pod pierwszą zaoraną skibę zapewnią urodzaj, krzyżyki z palmowych gałązek zatknięte w ziemię bronią pola przed gradobiciem i burzami, poświęcone palmy wystawiane podczas burzy w oknie chronią dom przed piorunem. Poświęconą palmą należy pokropić rodzinę, co zabezpieczy ją przed chorobami i głodem. Poświęconą palmę zatykano za świętymi obrazami, gdzie pozostawała do następnego roku. Palmy wielkanocnej nie można było wyrzucić. Najczęściej była ona palona, popiół zaś z tych palm wykorzystywano w następnym roku w obrzędzie Środy Popielcowej. Dzisiaj, choć wiele dawnych obyczajów odeszło już w zapomnienie - tworzą się nowe.

W wielu parafiach można nadal podziwiać kilkumetrowe plamy i są organizowane konkursy na najpiękniejszą palmę. Również i w naszej parafii, odbył się Rodzinny Konkurs  na Palmę Wielkanocną organizowany przez Gminny Ośrodek Kultury w Lisiej Górze oraz naszą Parafię Matki Bożej Bolesnej. Komisja konkursowa pracowała w składzie:

1. pani Marta Maziarz - przewodnicząca
2. pani Krystyna Węc – Szatko, zastępca
3. ks. Robert Filipowicz – proboszcz parafii
4. pani Anna Mondel – przewodnicząca POC
5. pan Krzysztof Duź – kościelny parafii

Oceniała ona zgłoszone palmy według regulaminu. Każdy z jurorów przyznawał punkty w 3 kategoriach: ogólny wyraz artystyczny, technika i estetyka wykonania palmy, dobór i bogactwo materiałów zgodnie z regulaminem. Suma punktów  przyznana przez jurorów poszczególnym palmom wyłoniła zwycięzców. Wyniki tego konkursu są następujące:

Wszyscy uczestnicy otrzymali nagrody ufundowane przez ks. proboszcza parafii. Dodatkowe nagrody w konkursie dla zwycięzców I - III miejsca ufundował Gminny Ośrodek Kultury i są to nagrody finansowe.

Wszystkim nagrodzonym jeszcze raz serdecznie gratulujemy!!!

W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego (25.III. 2022 roku) w Watykanie papież Franciszek dokonał aktu poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Jest on odpowiedzią na prośbę rzymskokatolickiego Episkopatu Ukrainy, z którą zwrócił się on na początku trwającej już miesiąc wojny i ponowił ją w czasie wizyty w tym kraju papieskiego jałmużnika kardynała Konrada Krajewskiego. Metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki przypomniał genezę tego aktu: „Matka Boża Fatimska w 1917 roku mówiła, że aby zapobiec wojnie, głodowi i prześladowaniu Kościoła oraz Ojca Świętego, trzeba prosić o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu i praktykować Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty miesiąca. Jeżeli Jej życzenia zostaną spełnione Rosja się nawróci i zapanuje pokój. Jeśli nie, rozpowszechni ona swe błędy po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła Świętego. Ojciec Święty będzie cierpiał i wiele narodów zostanie zniszczonych”. W dniu w którym obchodzimy pamiątkę zwiastowania przez Posłańca Bożego Maryi Pannie, że zostanie Matką Syna Bożego, w łączności z papieżem cały chrześcijański świat modlił się o pokój na Ukrainie i o nawrócenie Rosji, kierując swoje ufne błagania przez ręce Maryi, by pokonała zło mocą swego Syna Jezusa Chrystusa płynącą z krzyża.

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego łączy się w Polsce także z obchodem Dnia Świętości Życia. Ojciec Święty Jan Paweł II dnia 26 stycznia 1980 r. w Rzymie powiedział: „Człowiekiem jest również nienarodzone dziecko: co więcej, Chrystus w sposób uprzywilejowany utożsamia się z najmniejszymi; jak więc można nie widzieć szczególnej Jego obecności w istocie jeszcze nie narodzonej, spośród wszystkich istot prawdziwie najmniejszej, najsłabszej, pozbawionej jakiegokolwiek środka obrony, nawet głosu, która nie może protestować przeciw ciosom godzącym w jej najbardziej podstawowe prawa". I dalej Jan Paweł II w obronie życia poczętego napisał w encyklice Evangelium vitae z 25 marca 1995 r: „Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny. Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jest jeszcze małym, bezkształtnym embrionem i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości i którego dni są już policzone, a powołanie już zapisane w księdze żywota" (EV 61).

Centralnym wydarzeniem Dnia Świętości Życia w wymiarze naszej diecezji była Msza Święta sprawowana przez ks. bpa ordynariusza Andrzeja Jeża w Sanktuarium św. Rity w Nowym Sączu.

W naszej parafii ten dzień przebiegał w sposób następujący:

• 6.00 – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
• 6.30 –Msza Święta w intencji wszystkich rodzin, szczególnie tych, które przeżywają różne kryzysy, wszystkie matki, zwłaszcza w stanie błogosławionym oraz wszystkie dzieci poczęte, jeszcze nienarodzone, których życie jest zagrożone.
• 15.00 – wystawienie Najświętszego Sakramentu. Koronka do Bożego Miłosierdzia.
• 16.00 – modlitwa różańcowa w intencji pokoju na świecie, szczególnie w Ukrainie.
• 17.00 – odmówienie Aktu poświęcenia Ukrainy i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi w łączności z Ojcem Świętym Franciszkiem oraz całym Kościołem Świętym.
• 17.15 – Droga Krzyżowa prowadzona przez dzieci klas III w intencji poszanowania ludzkiego życia i o pokój na świecie.
• 17.45 – Msza Święta w intencji pokoju w Ukrainie oraz o nawrócenie Rosji.
• wierni mieli możliwość podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Składa się na nią: jeden dziesiątek różańca, codzienna modlitwa oraz dodatkowa dowolna ofiara czy wyrzeczenie, np. post lub walka z nałogiem. Przez dziewięć miesięcy ta osoba modli się w intencji dziecka nienarodzonego i jego rodziców, prosząc Boga o szczęśliwe jego narodzenie. W ten sposób staje się ta osoba duchowym ojcem lub duchową matką tego dziecka.

Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci: „Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii. W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę. My zatem, Matka Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój. Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju; ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata. Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju

 ( z aktu poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi)

Panie Jezu - za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu - proszę Cię w intencji tego nienarodzonego o dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.